تـقـدیم دوست کـردم، هـفـتاد مـاهـپـاره            تنها به روی دستم، مانده ست، یک ستاره
با دست‌های بـسـته، خوانَد قـنوت ایثار            با چـشم نـیـم‌بـازش، بر من کـند نظاره

شـیــران کـارزارم، رفـتـنـد از کـنـارم            باشد همه سپاهم این طفـل شیـر خـواره
نه اشک تا بگـریـد، نه شـیـر تا بنـوشد            نه نور یک نگاهش، نه تاب یک اشاره
امروز در نهـادم، شد تازه داغ محـسن            کآورده‌ام به همراه، یک محسن دوباره
دوش از عطش نخفته، با دوست راز گفته            احیا گـرفـته تا صبح در بین گـاهـواره
ای حرمله ندیـدی، وقتی که زه کشیدی            جـوشید خون قـلبم، از این گـلوی پـاره
تنها نه چند روزی تا صبح روز محشر            بر این شهید گریند، ارض و سما هماره
«میثم» ز خون اصغر تکمیل شد شهادت            بـایـد بر او گـرفـتـن هـر روز یـادواره